همان‌ گونه که عدم توجه به اجرای برخی از ابعاد مسئولیت اجتماعی از جمله محیط‌زیست و اجتماعات محلی برای شرکت‌ها حائز اهمیت است. مسئولیت‌پذیری شرکت‌ها در زمینه شرایط کاری، به پرداخت دستمزد و یا تبعیض به محیط کار برمی‌گردد. مسئولیت‌پذیری شرکت‌ها در خصوص کارکنان بسیار فراتر از اقدامات ایمنی محیط کار است و محدود شدن به بخت الزامات محیطی است. با توجه به ارتباط بین انگیزه کارکنان و اعتبار شرکت‌ها مسئولیت اجتماعی در محیط کار نوعی سرمایه‌گذاری است. در ابتدای امر به‌نظر می‌رسد مسئولیت اجتماعی در محیط کار موضوعی ناکارآمد باشد، زیرا زمینه‌های قانونی برای سن بازنشستگی، حقوق و دستمزد، استانداردهای کاری، ایمنی و بهداشت، پرداخت دستمزد مساوی، سلامتی و بیمه بیکاری ایجاد شده است. در واقع زمینه‌های قانونمند طی نیم قرن گذشته در تمامی کشورها دنبال شده است اما مسئولیت اجتماعی در محیط کار بالواقع امری بیش از الزامات قانونی است. موضوعات جدیدی در رابطه با محیط‌های کاری مطرح گردیده که کاملاً قانونمند نشده‌اند (نظیر تعادل در ساعت کاری، اذیت و آزار، ارتباطات اجتماعی، کارگران مهاجر، افزایش توانمندی‌ها، فرسودگی شغلی و ... .

در واقع CSR سیاست‌های متنوعی را متناسب با اهداف اجتماعی و کسب و کار خود و در ارتباط با بخش‌هایی از محیط‌های کاری خود که ممکن است به آن‌ها کم توجهی شده باشد، به کار‌می‌گیرد. موضوعات اخیری که در رابطه با محیط کار مطرح شدند شامل به‌کارگیری سیاست‌هایی می‌شوند که به صورت مستقیم بر فعالیت‌های بدنی، سلامت و توان‌افزایی کارکنان اثرگذار می باشند. این میزان توجه به مسئولیت‌ها در محیط کار حتی در مورد آن دسته از شرکت‌هایی که در بازار‌هایی قانونمند در زمینه مقررات کار فعالیت می‌کنند، تبدیل به ابزاری برای جذب استعدادها گردیده‌است. همچنین متقاضیان کار بیشتر علاقه‌مند به همکاری با کارفرمایانی هستند که مسئولیت‌پذیر می‌باشند، مسئولیت اجتماعی پرسنل سازمان‌ها بیانگر وجه انسانی شرکت‌ها در ارتباط با کارکنانشان می‌باشد.CSR  پرسنل، حصول اطمینان از آگاهی کارکنان و درگیر کردن آنان در مفاهیم مسئولیت فردی و اجتماعی است.

مسئولیت اجتماعی پرسنل به مثابه توانمندسازی است. هرچه بیشتر تفاوت‌هایمان را در زمینه تفکر، چشم‌انداز، نژاد، جنسیت، باورها و اعتقادات بهتر درک کنیم، بهتر می‌توانیم خواسته‌های جامعه بیرونی را تأمین و عمل کنیم. پشتیبانی از تشکل‌های کارکنان که موجب احساس هویت‌مندی می‌گردد، تنوع‌بخشی و اجرای برنامه‌ها (نظیر برگزاری جلسات گفتگو، آموزش، برگزاری گردهمایی‌ها)، ایجاد محیط کاری قابل احترام و در عین‌حال شاد، برقراری تعادل بین کار و زندگی و انعطاف‌پذیر بودن در این زمینه، اعمال سیاست‌های احترام به فرهنگ‌ها نشنیدن صدای خاموش سازمان و تعیین سیاست‌ها برای به مشارکت طلبیدن پرسنل نمونه‌هایی از گام‌های .ابتدایی مسئولیت اجتماعی شرکتی در مقابل پرسنل است.