گزارش ما

اگر نگاهی به قبل از تمدن و بعد از تمدن بندازیم، انسان‌ها را به صورت اجتماعات می‌بینیم و در تمام دوران‌ها اولین یادگاری که از انسان‌ها می‌بینیم هنر نقاشی بوده است که بر روی دیوارها نقش بسته‌اند و در تمام آن‌ها ما شاهد حضور انسان‌ها در کنار یکدیگر بوده‌ایم.

با بزرگ شدن شهرها ما روز به روز بیشتر با مهاجرت مردم از شهرهای کوچک و روستاها به شهرهای بزرگ و مراکز استان‌ها مواجه شده ایم. سکونت در حاشیه شهرها بدون اینکه از کمترین امکانات شهری برخوردار باشند. ضعف ارتباطات مردمی در حالی که از فرهنگ و رسوم نسلهایگذشته چندان نمیگذرد.. یکی از گزینه‌ها که هنوز در روستاها رایج است حضور مردم در پاتوق‌هاست.

محدوده کارتون‌سازی واقع در محله بنی هاشم، شمال شرقی اتوبان آیت الله خامنه این نیز جزء همین محلات نوپدید است که در مرز محلی به کارتون‌سازی معروف است و کمی از بقیه محله جدا افتاده است. با بررسی‌هایی انجام شدهريال مشخص گردید مردم این محدوده یکدیگر را می‌شناسند اما ارتباطات مؤثر در بین آن‌ها وجود ندارد. یکی از دلایل زمین‌ بزرگی بود که باعث شده بود که این محدوده تبدیل به دو قسمت شود و دلیل دیگر حس مشارکت پایین و بی تفاوت شدن این مردم نسبت به همسایگان و محیط پیرامونشان بود.

در ابتدا قصد داشتیم که رنگ آمیزی دیوارها را در این قسمت شروع کنیم ولی از نظر کالبدی این امکان میسر نشد، از این رو پس از جلسات فوکوس گروپ و جلب مشارکت اولیه با پیشنهاد مردم درختان به عنوان عنصر حیات بخش اجتماعی شناسایی گردید. به همین همین دلیل تصمیم  گروهی بر رنگ آمیزی درختان و ایجاد پاتوق های همسایگی انجام شد. در واقع مقرر گردید درختان موجود را رنگ‌آمیزی و تبدیل به پاتوق کنیم تا با افزایش ارتباطات همسایگی،ارتباطات اجتماعی موثر افزایش یابد.

از این رو ازگروه سنی کودکان و نوجوانان به عنوان اولین گروه در معرض آسیب محدوده خواسته شد تا در رنگ‌آمیزی درختان مشارکت کنند. بعد از رنگ‌آمیزی درختان اولین جلسات مردم دردر پاتوقعها شکل گرفت. توضیحاتی در مورد اهمیت و کارکرد  پاتوق‌ها داده شد و در آن‌ها یاد و خاطرات پدربزرگ ها و مادربزرگ‌ها رو زنده کردیم که همیشه بعد از کارهاشون و برای رفع خستگی و درد و دل دور هم جمع می‌شدند و باهم صحبت می‌کردند. مشکلاتشان را حل می‌کردندو مرهم زخم یکدیگر می‌شدند. تصمیم جمع بر این بود این پاتوق‌ها جایی

برای مردم محلی باشد تا هر هفته در یک ساعت مقرر زیر سایه این درختان جمع شوند و باهم در مورد مشکلات محله هم فکری و ارائه راه حل نمایند.

از نظر ساکنین محله و با شواهد شفاهی، با وجود پاتوق ها، محله رنگ و بوی دیگری گرفته است. نام پاتوق را گل لاله انتخاب کردند و تیمی با این نام تشکیلگردید. از دیدگاه مردم مشکلات این قسمت فقط مربوط به یکی دو نفر از اهالی نیست و مربوط به همه است. در هفته‌های اول تعداد کمی از اهالی استقبال کردند ولی در حال حاضر تقریباً 25 نفر از اهالی هر هفته دورهم جمع می‌شوند.

در اولین هفته های تشکیل پاتوق  بانوان و نوجوانان تصمیم گرفتند تعداد درختان را افزایش دهند، و در هفته درختکاری با همکاری شهرداری نهال بکارند. در واقع تامین نیاز نسلهای آتی و آسایش دمایی محله هدف اصلی ایت تصمیم مشارکتی قلمداد می شود.

غیر از بزرگسالان، در این پاتوق تیمی از کودکان و نوجوانان 30 نفرشگل گرفت. کودکان و نوجوانان پا به پای بزرگسالان و با الگوبرداری از آنها برای حل مشکلات محله  ایده می‌دهند، راه‌حل پیشنهاد می‌کنند، و در واقع بزرگسالان را برای مشارکت ترغیب می کنند.

نتایجی که رنگ‌آمیزی درختان در محله  دربرداشت:

• زیباسازی محله
• ایجاد پاتوق در محله
• بالارفتن حس مشارکت و همکاری در بین ساکنین محله
• بالارفتن آگاهی و شناخت ساکنین از مشکلات محله
• ارتباط بین کودکان و نوجوانان و بزرگسالان در محله
• رشد ارتباطات اجتماعی بین کودکان و نوجوانان